حوصله ام سر رفته بود برا همین یاد فکر کردن افتادم! آخرش به این نتیجه رسیدم، خوبه باز اگه دلم همراهی نکرد، عقله ناقصم درست فکر می کرد. هر چند اونقدر واضح بود که هر بچه ای هم جای من بود غیر ممکن بودن رخ داد میل دل رو محتمل تشخیص بده! :( البته اینم خودش یه امتیازه مثبته به هر حال، نا امیدی هم کاره شیطونه ;)...بهتر از هیچیه حداقل! خدایا شکرت که مغز کوچیک و ناقصی تو کله ام هس هنوز...
پستها
