بیراهه رفته بودم آن شب
دستم را گرفته بود و می کشید
زین پس
همه عمر بیراهه خواهم رفت
«حسین پناهی»
دستم را گرفته بود و می کشید
زین پس
همه عمر بیراهه خواهم رفت
«حسین پناهی»
« وَإِن تَجْهَرْ بِالْقَوْلِ فَإِنَّهُ يَعْلَمُ السِّرَّ وَأَخْفَى »
درباره من
- باران
- من را هنوز اگرچه نشناخته ام و هر روز ابعاد جدیدی از این موجود پیچیده برایم روشن می شود، آنهم با دنیایی از ابهام در محدوده شناختیِ کوچک و با دخالت های خودآگاه و ناخودآگاه پر رمز و رازش، اما امیدوارم همان باشد که تو می خواستی، همان شود که تو می خواهی...
یادداشتهای پیشین
-
▼
2011
(132)
-
▼
مهٔ
(9)
- الَهِی تَوَلَّ مِنْ أَمْرِی مَا أَنْتَ أَهْلُهُ
- مادر، روزت مبارک
- ماییم و آستانه عشق و سر نیازتا خواب خوش که را برد ...
- اِلهى هَلْ یَرْجِعُ الْعَبْدُ الاْبِقُ اِلاّ اِلى ...
- خدای را که مبادا دل از نشانه بیفتد
- باور مکن که صورت او عقل من ببرد، عقل من آن ببرد که...
- دارم از زلف سیاهش گله چندان که مپرس
- بای ذنب قتلت؟
- به بهانه روز معلم
-
▼
مهٔ
(9)
پستها
